نقش هزار حامد کرزی
چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک وبد است
چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند
کوتاه می نویسم و میگذرم که مجذوبان ولایت دوباره در کیهان، تکرار هرزه نکند. متاسفانه، هر بار که می خواهم قدمی ،هر چند کوچک، برای تبعدی های بعد از خرداد ۸۹ بردارم، با هزار حامد کرزی رنگوارنگ رو به رو میشوم. با عرض هزار معضرت باید بگویم، این شوق بازگشت به ایران، و به مقام و منصب رسیدن چشم بعضی ازمهاجرین قدیمی تر را بسته است. بعضی از جوان تر ها هم به شوق یک مصاحبه با VOA دین و دنیا را فرو می گذراند. خواستیم کمک کوچکی به این بچه های تازه تبعدی بکنیم، اما یکی انتظار دارد تا او با VOA مصاحبه نکرده و در فلان کنفرانس شرکت نکرده مبادا که مقاله ای را که کار مشترک چندین نفر است منتشر شود. دیگری به همین شرح دنبال تمام کردن تز دکترا است و پرهیز میدهد، از انتشار نوشته ای به انگریزی که ماقبل تز او چاپ شود.
ما بیش از صد سال است که در تلاش تمرین دموکراسی در ایران هستیم ولی کودتا، استبداد، تعصبات دینی مانع ما شده اند. اگر این آزادی خواهی را از خودمان شروع نکنیم هزار خامنه ای که بیاید و برود، باز هم گرفتار دیکتاتوری خواهیم شد. بسیاری از ایرانیان خارج از کشور را که نگاه می کنیم، منتظرند دستی از غیب (بخوانید آمریکا) برسد و اینها را در ایران ریئس جمهور کند. همین.
Labels: politics حوادث ایران